|
Τίποτα το συγκεκριμένο, τίποτα το σχετικό με το
τώρα, το παρόν. Κάνουν το ίδιο που κάνει όλο το
πολιτικό σύστημα εξουσίας. Γενικές αναφορές σε
μια θεωρητική ανάπτυξη, σε θεωρητική προσέλκυση
επενδύσεων, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και
οικονομική διπλωματία. Καμία κουβέντα για
συγκεκριμένο μοντέλο σταδιακής κατάργησης φόρων
και αυτόματων αποδοτικών αντισταθμίσεων στα
δημόσια έσοδα, αν δεν γίνουν επενδύσεις.
Καμία κουβέντα για συγκεκριμένο σχέδιο σύνδεσης
της όποιας αύξησης του ΑΕΠ με μια κάποια αύξηση
μισθών και διαθέσιμων εισοδημάτων. Καμία αναφορά
για το πώς θα πείσουμε τους δανειστές να πέσουν
τα εξοντωτικά πλεονάσματα-στόχοι. Κανένα
συγκεκριμένο μέτρο για συνδυασμό αύξησης
δημοσίων δαπανών στον προυπολογισμό και
χρηματοδότησης με εξωγενείς πόρους νέων μικτών
επενδύσεων.
Δηλαδή, καμία αναφορά για ρεαλιστικά αιτήματα σε
Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων, Παγκόσμια Τράπεζα,
Ευρωπαική Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης,
ώστε να έλθει χρήμα στην χώρα και να ανοίξουν
δουλειές. Κανένα σχέδιο για να προτείνουμε στους
Θεσμούς την σταδιακή -έστω- απαγκίστρωση της
χώρας απο τα capital controls και την ομαλή
επαναφορά της αποδοτικής λειτουργίας του
τραπεζικού συστήματος. Συνθήματα και μόνο
συνθήματα.
Οι υποψήφιοι του υπο σχηματισμού νέου φορέα μας
θυμίζουν ότι ζούμε, μετά την κατάρρευση του
ΠΑΣΟΚ, την φαντασιακή θέσμιση ενός χώρου που
δήθεν αντιπροσωπεύευεται απο μια μεγάλη μάζα
πολιτών, θαρρείς και αυτοί οι συγκεκριμένοι "προοδευτικοί"
πολίτες δεν ανήκουν στους χρεωμένους νεοέλληνες.
Θαρρείς και όταν χρωστάει κάποιος 5,000 και όχι
50,000 ευρώ, είναι κεντροαριστερός και όχι
κεντροδεξιός, για παράδειγμα.
Θαρρείς και όταν έχει πέσει ο μισθός του 500
ευρώ και οχι 300 ευρώ, είναι σοσιαλδημοκράτης
και όχι κομμουνιστής ή νεοφιλελεύθερος. Κανένας
Έλληνας που είδε την ζωή του να απαξιώνεται τόσο
γρήγορα δεν έχει την πολυτέλεια να ψάξει
ιδεολογικά σημαίνοντα, ιστορικές αναφορές και
πολιτικές σταθερές. Όλοι ξέρουν ότι η
εγκληματικότητα, οι παθογένειες, η ανομία, τα
ανθρώπινα δράματα, είναι ζητήματα που γέννησε η
κρίση, η λιτότητα. Τα συνθήματα δεν λύνουν τα
συμπτώματα.
Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας δεν έχουν κατανοήσει
ότι με το νέο ρούχο, το παλιό δεν σβήνει απο την
μνήμη του κόσμου. Δεν έχουν κατανοήσει ότι τα
συνθήματα δεν έχουν αξία για τον πολίτη, αφού
πλέον όλες οι υποσχέσεις που δόθηκαν
διαψεύστηκαν απο την πραγματικότητα.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη απο σχέδιο βασισμένο σε
αριθμητική ακρίβεια, προβλεπτική ικανότητα,
αριστοποίηση προσδοκιών, βελτιστοποίηση
ποσοτικοποιημένων στόχων. Έχει ανάγκη απο
συγκεκριμένη τεχνικοοικονομική μελέτη
βιωσιμότητας των νοικοκυριών και των
επιχειρήσεων, με υπολογιστική ακρίβεια που θα
τρέχει παράλληλα με τον όποιο δημοσιονομικό χώρο
δημιουργήθηκε μετά απο τόσα χρόνια λιτότητας.
Η χώρα έχει ανάγκη απο δέσμευση σε νούμερα και
όχι απο στοχοπροσήλωση σε απροσδιόριστα οράματα.
Έχουμε ανάγκη απο αποδοτική οικονομική πολιτική.
Που πρέπει να στηρίζεται αυτή; Στο πώς οι
πολιτικοί που θέλουν να κυβερνήσουν, θα πείσουν
με δεσμεύσεις και αληθινή βούληση, αυτούς που
έχουν λεφτά, ωστε να ανοίξουν δουλειές για όσους
δεν έχουν εργασία και λεφτά.
Μην επαναλαμβάνουμε το δήθεν αυτονόητο (επενδύσεις-ανάπτυξη)
χωρίς να θυμόμαστε ότι δεν γίνεται αυτονόητα.
Λιμνάζουν κεφάλαια διεθνώς, Ελλήνων και ξένων,
και οι πολιτικοί μας δεν ξέρουν τις μεθόδους και
τα εργαλεία έκτακτης οικονομικής πολιτικής (σχέδια
μείωσης φορολογίας αντίστοιχης με το ύψος των
επενδύσεων, επιδότηση εισφορών, συμπράξεις,
υπερεθνικές χρηματοδοτήσεις, σύγχρονες
πιστωτικές γραμμές) για να πείσουν μερικούς εξ
αυτών των κεφαλαιούχων να φέρουν κάποια κεφάλαια
στον τόπο,στις τράπεζες, στην γή μας, ώστε να
κινηθεί η εργασία, η παραγωγή, οι υπηρεσίες, το
εμπόριο. Ώστε το χρήμα τους, να γεννήσει κέρδη
γι αυτούς και εισοδήματα για τους υπόλοιπους.
Αυτό είναι το μόνο σύνθημα που δεν γεννάει
σύμπτωμα. Και δεν είναι ούτε κεντροαριστερό,
ούτε κεντροδεξιό, ευτυχώς...
Ηλίας Καραβόλιας –
European Business Review |
